Przemoc domowa
Jeśli Ty lub ktoś z twojego otoczenia jest ofiarą przemocy domowej nie wstydź się prosić o pomoc. Przemoc domowa występuje we wszystkich grupach społecznych i oznacza jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie, wykorzystujące przewagę fizyczną, psychiczną lub ekonomiczną, naruszające prawa lud dobra osobiste osoby doznającej przemocy domowej, w szczególności:
- narażające tę osobę na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia lub mienia,
- powodujące szkody na jej zdrowiu fizycznym lub psychicznym, wywołujące u tej osoby cierpienie lub krzywdę,
- narażające jej godność, nietykalność cielesną lub wolność w tym seksualną,
- ograniczające lub pozbawiające tę osobę dostępu do środków finansowych lub możliwości podjęcia pracy lub uzyskania samodzielności finansowej,
- istotnie naruszające prywatność tej osoby lub wzbudzające u niej poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia, w tym podejmowane za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
Przemoc domowa jest przestępstwem ściganym przez prawo i podlega karze.
Siedzibą Gminnego Zespołu Interdyscyplinarnego jest:
Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Sitnie, Sitno 73, 22-424 Sitno
telefon 84 611 26 02, adres e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Jeśli jesteś osobą doznającą przemocy domowej masz prawo żądania wszczęcia procedury Niebieskiej Karty przez:
- przedstawicieli jednostek organizacyjnych pomocy społecznej,
- gminnych komisji rozwiązania problemów alkoholowych,
- policji,
- oświaty,
- ochrony zdrowia.
Jeżeli jesteś ofiarą lub świadkiem występowania zagrożenia lub podejrzenia stosowania przemocy domowej:
- powiadom Policję: 997, 112 lub Prokuraturę Rejonową w Zamościu ul. Szczebrzeska 47, 22-400 Zamość,
- w razie doznania obrażeń ciała zgłoś się do lekarza w celu udzielenia Ci pomocy medycznej oraz żądaj wystawienia bezpłatnego zaświadczenia lekarskiego o przyczynach i rodzaju uszkodzeń ciała związanych z użyciem przemocy domowej,
- bezpłatną poradę prawną, wsparcie psychologiczne można uzyskać pod numerem 801 120 002 Ogólnopolskiego Telefonu dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia” (poniedziałek - piątek 800-1600),
- pomoc również możesz uzyskać w:
- Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej w Sitnie, Sitno 73, 22-424 Sitno, telefon 84 611 26 02 w godzinach pracy ośrodka w poniedziałki 700-1600, od wtorku do czwartku 700-1500, piątki 700-1400,
- ·Posterunku Policji w Skierbieszowie ul. Rynek 1, 22-420 Skierbieszów, telefon
47 815 75 50, telefon komórkowy 734 402 505. W sprawach niecierpiących zwłoki należy dzwonić pod numer alarmowy 997 lub 112 albo stacjonarny oficera dyżurnego Komendy Miejskiej Policji w Zamościu telefon 47 815 14 17.- Gminna Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, Sitno 73, 22-424 Sitno, telefon 84 611 39 44.
- Powiatowy Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Szczebrzeszynie, ul. Ogrodowa 14, 22-460 Szczebrzeszyn, telefon 84 687 29 58
- Okręgowy Ośrodek Pomocy Pokrzywdzonym Przestępstwem w Zamościu ul. Partyzantów 5, 22-400 Zamość, telefon 885 558 896.
- Placówki służby zdrowia, placówki oświatowe - szkoły.
Ośrodek Pomocy Pokrzywdzonym Przestępstwem
Wszystkie osoby pokrzywdzone przestępstwem oraz osoby im najbliższe, świadkowie i osoby im najbliższe mogą korzystać z bezpłatnej pomocy w Ośrodku Pomocy Pokrzywdzonym Przestępstwem w Zamościu, ul. Partyzantów 5, prowadzonym przez Stowarzyszenie Integracji Rodzin ,,PRZYSTAŃ".
Więcej informacji znajduje się w poniższym linku:
Ośrodek Pomocy Pokrzywdzonym Przestępstwem
PRZEMOC W RODZINIE TO ZAMIERZONE I WYKORZYSTUJĄCE PRZEWAGĘ SIŁ DZIAŁANIE PRZECIW CZŁONKOWI RODZINY, NARUSZAJĄCE PRAWA
I DOBRA OSOBISTE, POWODUJĄCE CIERPIENIE I SZKODY.
PRZEMOC W RODZINIE CHARAKTERYZUJE SIĘ TYM, ŻE:
- JEST INTENCJONALNA:Przemoc jest zamierzonym działaniem człowieka i ma na celu kontrolowanie i podporządkowanie ofiary.
- SIŁY SĄ NIERÓWNOMIERNE:W relacji jedna ze stron ma przewagę nad drugą. Ofiara jest słabsza a sprawca silniejszy.
- NARUSZA PRAWA I DOBRA OSOBISTE: Sprawca wykorzystuje przewagę siły narusza podstawowe prawa ofiary (np. prawo do nietykalności fizycznej, godności, szacunku itd.).
- POWODUJE CIERPIENIE I BÓL:Sprawca naraża zdrowie i życie ofiary na poważne szkody. Doświadczanie bólu i cierpienia sprawia, że ofiara ma mniejszą zdolność do samoobrony.
Przemoc w rodzinie zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 2 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, to „jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste / osób najbliższych/, a także innych osób wspólnie zamieszkujących lub gospodarujących, w szczególności narażające te osoby na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym,
a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą.”
Prawo zabrania stosowania przemocy i krzywdzenia swoich bliskich. Jeżeli Ty lub ktoś z Twoich bliskich jest ofiarą przemocy ze strony osoby najbliższej, nie wstydź się prosić o pomoc. Prawo stoi po Twojej stronie! W sytuacji występowania przemocy w rodzinie wszczęta jest procedura „Niebieskie Karty” Na skutek wszczęcia procedury „Niebieskie Karty” informacja dotycząca sytuacji rodzinnej zostanie przekazana przewodniczącemu zespołu interdyscyplinarnego, który podejmie dalsze działania. Pamiętaj zawsze możesz wezwać Policję na interwencję, poinformować prokuraturę oraz zwrócić się o pomoc do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Sitnie, który realizuje działania na rzecz przeciwdziałania przemocy w rodzinie.
Zespół interdyscyplinarny realizuje działania określone w gminnym programie przeciwdziałania przemocy w rodzinie oraz ochrony ofiar przemocy w rodzinie. Zgodnie z ustawą o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie:
Zadaniem zespołu interdyscyplinarnego jest integrowanie i koordynowanie działań podmiotów oraz specjalistów w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie, w szczególności przez:
- diagnozowanie problemu przemocy w rodzinie
- podejmowanie działań w środowisku zagrożonym przemocą w rodzinie mających na celu przeciwdziałanie temu zjawisku
- inicjowanie interwencji w środowisku dotkniętym przemocą w rodzinie
- rozpowszechnianie informacji o instytucjach, osobach i możliwościach udzielenia pomocy w środowisku lokalnym
- inicjowanie działań stosunku do osób stosujących przemoc w rodzinie
Obowiązująca od 1 sierpnia 2010 r. nowelizacja ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie rozszerza uprawnienia pracowników socjalnych i wprowadza nowy tryb odbierania rodzicom dziecka. Pracownicy socjalni zyskali bowiem prawo, aby wspólnie z policjantem i lekarzem zabrać krzywdzone dziecko bez wcześniejszej decyzji sądu. Przepis ten ma być stosowany wyłącznie w wyjątkowych i ekstremalnych sytuacjach, aby jak najszybciej odseparować dziecko od stosujących przemoc rodziców. Nowe przepisy przewidują specjalną procedurę stosowaną przez pracownika socjalnego związaną z zapewnieniem bezpieczeństwa dziecku zagrożonemu przemocą. Procedura ta ma mieć zastosowanie w razie bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia w związku z przemocą w rodzinie. Reguluje ona podstawowe obowiązki pracownika socjalnego podczas niesłychanie trudnej sytuacji jaką jest odebranie dziecka rodzicom. Decyzję o odebraniu dziecka podejmować ma pracownik socjalny wspólnie z policjantem, lekarzem lub ratownikiem bądź pielęgniarką, musi też niezwłocznie powiadomić o tym sąd opiekuńczy.
Fazy przemocy domowej:
- Faza narastania napięcia
W tej fazie partner jest napięty i stale poirytowany. Każdy drobiazg wywołuje jego złość, często robi awanturę, zaczyna więcej pić, przyjmować narkotyki lub inne substancje zmieniające świadomość. Może poniżać partnerkę, poprawiając swoje samopoczucie.
Prowokuje kłótnie i staje się coraz bardziej niebezpieczny. Sprawia wrażenie, że nie panuje nad swoim gniewem. Kobieta stara się jakoś opanować sytuację – uspokaja go, spełnia wszystkie zachcianki, wywiązuje się ze wszystkich obowiązków. Często przeprasza sprawcę. Ciągle zastanawia się nad tym, co może zrobić, aby poprawić mu humor, uczynić go szczęśliwym i powstrzymać przed wyrządzeniem krzywdy. Niektóre kobiety w tej fazie mają różne dolegliwości fizyczne, jak bóle żołądka, bóle głowy, bezsenność, utratę apetytu. Inne wpadają w apatię, tracą energię do życia lub stają się niespokojne i pobudliwe nerwowo. Jest to wynik narastania napięcia, które po pewnym czasie staje się nie do zniesienia. Zdarza się, że kobieta wywołuje w końcu awanturę, żeby „mieć to już za sobą”.
- Faza ostrej przemocy
W tej fazie partner staje się gwałtowny. Wpada w szał i wyładowuje się. Eksplozję wywołuje zazwyczaj jakiś drobiazg, np. lekkie opóźnienie posiłku. Skutki użytej przemocy mogą być różne – podbite oko, połamane kości, obrażenia wewnętrzne, poronienie, śmierć. Kobieta stara się zrobić wszystko, żeby go uspokoić i chronić siebie. Zazwyczaj, niezależnie od tego, jak bardzo się stara, wściekłość partnera narasta coraz bardziej. Czuje się bezradna, bo ani przekonywanie sprawcy, ani bycie miłą, ani unikanie, ani bierne poddawanie się mu nie pomaga i nie łagodzi jego gniewu. Po zakończeniu wybuchu przemocy, kobieta jest w stanie szoku. Nie może uwierzyć, że to się naprawdę stało. Odczuwa wstyd i przerażenie. Jest oszołomiona. Staje się apatyczna, traci ochotę do życia, odczuwa złość i bezradność.
- Faza miodowego miesiąca
Gdy sprawca wyładował już swoją złość i wie, że posunął się za daleko, nagle staje się inną osobą. Szczerze żałuje za to, co zrobił, okazuje skruchę i obiecuje, że to się nigdy nie powtórzy. Stara się znaleźć jakieś wytłumaczenie dla tego, co zrobił i przekonuje ofiarę, że to był jednorazowy, wyjątkowy incydent, który już się nigdy nie zdarzy. Sprawca okazuje ciepło i miłość. Staje się znowu podobny do tego, jaki był na początku znajomości. Przynosi kwiaty, prezenty, zachowuje się jakby przemoc nigdy nie miała miejsca. Rozmawia z ofiarą, dzieli się swoimi przeżyciami, obiecuje, że nigdy już jej nie skrzywdzi. Dba o ofiarę, spędza z nią czas i utrzymuje bardzo satysfakcjonujące kontakty seksualne. Sprawca i ofiara zachowują się jak świeżo zakochana para. Ofiara zaczyna wierzyć w to, że partner się zmienił i że przemoc była jedynie incydentem. Czuje się kochana, myśli, że jest dla niego ważna i znowu go kocha. Spełniają się jej marzenia o cudownej miłości, odczuwa bliskość i zespolenie z partnerem. Życie we dwoje wydaje się piękne i pełne nadziei. Ale faza miodowego miesiąca i związane z nią przyjemności przemijają i znowu rozpoczyna się faza narastania napięcia. Zatrzymuje ona ofiarę w cyklu przemocy, bo łatwo pod jej wpływem zapomnieć o koszmarze pozostałych dwóch faz. Prawdziwe zagrożenie, jakie niesie ze sobą faza miodowego miesiąca jest związane z tym, że przemoc w następnym cyklu jest zazwyczaj gwałtowniejsza.
Prawo a przemoc
- znęcanie się fizyczne lub psychiczne nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny – art. 207 k.k;
- uderzenie człowieka lub naruszenie jego nietykalności cielesnej w inny sposób – art. 217 k.k. (ściganie przestępstwa odbywa się z oskarżenia prywatnego);
- pozbawienie człowieka wolności – art. 189 k.k.;
- grożenie innej osobie popełnienie przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona – art. 190 k.k. (ścigane na wniosek pokrzywdzonego)
- wzbudzanie u innej osoby uzasadnionego okolicznościami poczucia zagrożenia lub naruszenia jej prywatności poprzez uporczywe nękanie – art. 190a § 1 k.k. (ściganie na wniosek pokrzywdzonego)
- stosowanie przemocy lub groźby bezprawnej, w celu zmuszenia innej osoby do określonego działania zaniechania lub znoszenia określonego stanu – art. 191 k.k.;
- doprowadzenia innej osoby do obcowania płciowego przemocą,
- kradzież lub kradzież z włamaniem na szkodę osoby najbliższej – art. 278 k.k. i art. 279 k.k. (ścigane na wniosek pokrzywdzonego)
- porzucenie wbrew obowiązkowi troszczenia się o małoletniego poniżej lat 15 albo
o osobę nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny – art.210 k.k.;